Με την επέκταση άπο τίς αρχές τοϋ 13ου αι. της βενετικής επιρροής στην
ανατολή ή έννοια της υπηκοότητας (cittadinanza), της νομικής δηλ. ιδιότητας
του πολίτη, ή οποία περιοριζόταν ως τότε σύμφωνα με τη μεσαιωνική
αντίληψη στά όρια μιας πόλης-κράτους, διευρύνθηκε αναγκαστικά για να περιλάβει
ποικίλες κατηγορίες ατόμων πού ζούσαν ώς αυτόχθονες, ώς ξένοι ή ώς
άποικοι στα εδάφη της κατακερματισμένης βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Μελέτη της ΧΡΥΣΑΣ Α. ΜΑΛΤΕΖΟΥ